Night Beats, Six d.o.g.s

Σκεφτόμουν οτι ίσως δυκολευτώ να γράψω ένα επαρκές review χωρίς set list.  Όχι οτι δεν ασχολήθηκα να βρω,  αλλά δεν υπήρχει τίποτα γραμένο που να καταγράφει τα κομμάτια που ακούστηκαν στο live και ο λόγος είναι πολύ απλος. Η βραδιά ήταν ένα ατενές ψυχεδελικό τζαμάρισμα. Οπότε, ποιός χρειάζεται την λίστα;

To six d.o.g.s γέμιζε σταδιακά με κόσμο μέχρι που ξεκίνησαν οι Acid Baby Jesus να ζεστάνουν την σκήνη για τους Night Beats. Τα πέντε δικά μας παλικάρια γέμισαν κυριολεκτικά την σκηνή με δύο κιθάρες, πλήκτρα, μέχρι και  ντέφια κάτι που προμήνυε το «οξύ» πάρτυ που ακολούθησε. Ήταν ότι έπρεπε. Δεμένοι, ενεργητικοί, έδωσαν ρέστα σε ένα αντιθετικό συνονθύλευμα  αεράτου surf rock, βρόμικου garage ήχου, space μελωδιών και punk attitude. Το κοινό, που ήταν αρκετό τελικά σε σημείο που με ενοχλούσε ο τυπάς μπροστά μου και το σακίδιο στην πλάτη, απέδειξε ότι η δυναμικότητά τους ήταν μεταδοτική. Και δεν πήγε χαμένη καθώς απέδωσαν ένα live το οποίο σίγουρα με έκανε να ξεχάσω ότι το six d.o.g.s δεν είχε και τον καλύτερο ήχο την τελευταία φορά που πήγα σε live εκεί. Φωνητικά με βάθος και reverb, στιβαρά ντραμς, βαρύ μπάσο, διαστιμικά πλήκτρα, και punk ρυθμοί μας ψιλο έστειλαν. Και για άλλες μπύρες μας έστειλαν. Δίψασε και ο ένας απο τους κιθαρίστες και αφήνοντας κιθάρα στην μέση ενος κομματιού, ήπιε μια γερή γουλιά και ψέκασε άλλη μία πιο γερή ψηλά. Ναί, θα ήθελα να τους ξαναδώ και σίγουρα θα ψαχτώ ακούγοντας προσεκτικά το LP τους. Χαίρε Acid Baby Jesus. Κερδίσατε πανηγυρικά και τα έξι τα σκυλιά.

Μετά απο ένα σύντομο απαραίτητο διάλειμα για τουαλέτες, μάζεμα, και άλλη μία βόλτα στο μπάρ, ανέλαβαν οι Night Beats να συνεχίσουν αυτό που ξεκίνησαν οι ABJ. Και πόσο έυκολα το έκαναν. Το τρίο απο το Seattle μπήκε εκρηκτικά, παρ’όλη την χαμηλά ρυθμισμένη σε ήχο αρχικά κιθάρα που δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν τελικά επίτηδες ή τεχνική αμέλεια. Ότι και να ήταν, έδενε σαν γλυκό με την φωνάρα του Blackwell. Ψυχεδέλεια και πάμε. Πάμε σε ένα garage στο Texas του ’60. Με μπόλικο Blues, πολύ Groove και περίσσιο Soul κατάφεραν να μας κρατήσουν ακριβώς έκει που ήθελαν. Καλή σκηνική παρουσία, ήταν λυμένοι και κινητικοί πανω στην σκηνή, ακόμα και ο ντράμερ που κοπανιόταν. Απο την πολύ ψυχεδέλεια μου φάνηκε οτι άκουσα και κάποιες πινελιές punk στο τσακίρ κέφι, και σε δυό τρείς φάσεις θύμισαν και λίγο τους Earthbound στα slow τους, τελείως ξεκάρφωτος συνειρμός το ξέρω. Και πάλι δίψα έπεσε καθώς ο μπασίστας τσίμπησε ενα μπουκάλι Jack απο έναν μπροστά του, και κατέβασε λιγάκι πριν βγάλει το patchwork πουκάμισό του και το στροβιλίσει πάνω απο το κεφάλι του πρίν κλείσουν το σετ τους.

Η έκπληξη της βραδιάς; ανέβηκαν και οι ABJ και μοιράστηκαν το stage για μερικά κομμάτια ακόμα για να κλειδώσει καλά αυτό uber-jamming live.

Ενθουσιασμένη πήγα να ζητήσω το πολυπόθητο set list. Η απάντηση που πήρα απο τον Blackwell ήταν «πάρε τον εγκέφαλό μου, μόνο εκει μέσα είναι». Τελικά, πήρα την πορτοκαλί φαγομένη του πένα, που ήταν ασορτί με το εισιτήριο για memorabilia.

http://www.crackhitler.com/v3/10/night-beats-six-d-o-g-s/