De Sades / This Is Nowhere | ΤΩΡΑ Κ44

Εάν δεν δουλεύεις Παρασκευές, μία πρόταση για ένα live-άκι το βράδυ της Πέμπτης δεν αποτελεί δίλημμα και ας είναι και στο Κ44, ο χώρος όπου το άρωμα της μούχλας ποτίζει το μπετόν και η εικαστική παρέμβαση εκδηλώνεται μέσα από γυμνά κομμάτια μανεκέν να αιωρούνται από ταβάνι και τοίχους. Βοήθησε βέβαια και η μηδενική σε Euro είσοδο.

Δύο μπάντες από τον Βορρά, την ‘Σαλονίκη, μία βαριά για αρχή και μία πιο ανεβαστική για το τέλος που μοιραζόντουσαν ένα μέλος ‘μπαλαντέρ’.

Οι THIS IS NOWHERΕ ξεκίνησαν παρά το γεγονός ότι οι απεργίες στα ΜΜΜ είχαν παίξει τον δυσοίωνο ρόλο τους αποτρέποντας τουλάχιστον τους 100 από τούς 130 FB-event ‘Attending’ στο να έρθουν. Τυπικό line-up από 4 άτομα, drums, μπάσο και η κιθάρα του vocalist, αλλά και μία custom-ιά που δεν την έχω ξανασυναντήσει:  κιθάρα, με 4 χορδές μπάσου, και pick. Τι είπες τώρα. Αυτός κρατούσε όλο το σετ, και τα υπόλοιπα γέμιζαν τον ήχο του. ‘Έπαιξαν κυρίως σε jamming φάση, και το αποτέλεσμα ήταν μία ψυχεδέλεια, από μίξη stoner και drone, με έξυπνα riff διαρκείας και τεχνικά τερτίπια όπως ένα ebow στην δεύτερη κιθάρα που έδινε πινελιές Floyd, και vocals τόσο blues-bound που θύμιζαν έντονα Morrison. Με πιο κατάλληλα φώτα πέρα από την απότομη εναλλαγή μεταξύ πράσινου-κόκκινου-λευκού και κανένα ενισχυμένο τσιγάρο ταξίδευα άνετα κάπου στην δύση του ’69.

Σειρά στο stage είχαν οι πιο rock ‘n roll, DE SADES, συνδυάζοντας ήχους blues, light punk, με rockabilly attitude. Το κιθαρο-μπάσο έμεινε, ξανα κουρδήστικε, αλλά την παράσταση  έκλεψε ο front man ο οποίος ανεβαίνοντας μας ευχαρίστησε για την παρουσία μας εν όψη των συνθηκών και μας υποσχέθηκε ένα ‘άκρως χορευτικό’ σετ. Δεν ξέρω γιατί με κατέβαλε μία στιγμή επικριτικότητας λόγω εκκεντρικότητας του τύπου με τα hipster γυαλιά, το άστρο τυπωμένο πουκάμισο του και τις μπλε τιράντες του, που έδινε την εντύπωση κάποιου καθηγητή μαθηματικών gone wild. Ευτυχώς διαψεύστηκα. Η ενέργεια του, τα δουλεμένα φωνητικά και οι ρυθμοί των κομματιών όπως το ‘Motherfuckin’ Blues’ ήταν μεταδοτικά και δεν άργησαν όλοι να μπαίνουν στο τρυπάκι των DE SADES.

Εν τέλει ωραίες μουσικές που θα ήθελα να τις ξανακούσω με περισσότερο κοινό έτσι για να γουστάρουν και τα παιδιά επί σκηνής λίγο πιο πολύ. Πόρισμα: Θεσσαλονίκη, μουσικάρες και ξερή μπουγάτσα με γάλα ή τυρί.

http://www.crackhitler.com/v3/10/de-sades-this-is-nowhere